جنگنده ی صاعقه :

- دهانه ی ورودی هوا :
یکی از تفاوت های اصلی 3 فروند صاعقه ای که در روز رژه ی نیروهای مسلح پرواز کردند با یک فروند صاعقه ی دیگر ، شکل و سطح مقطع مدخل ورودی هوای آن ها بود .
صاعقه ی اول با شماره ی ثبتی S110-001 ، همان صاعقه ای بود که ورودی هوای آن به شکل مستطیل بوده و در واقع این هواپیما ، همان صاعقه ای بود که سال گذشته اولین پرواز خود را انجام داد و بدون تغییر در رژه ی امسال همراه با 2 فروند دیگر پرواز کرد .
اما نکته ی جالب این است که 2 فروند دیگر ، با این صاعقه تفاوت داشتند . صاعقه ی دوم با شماره ثبتی S110-002 دارای مدخل هوای تقریبا گرد بود . همچنین صاعقه ی سوم ( که رجیستر نداشت اما ما آن را با رجیستر S110-003 در نظر می گیریم ) دقیقا همانند صاعقه ی دوم بود .
بنابراین صاعقه ی اول را می توان تیپ 1 صاعقه ، و صاعقه ی دوم و سوم را تیپ 2 صاعقه دانست . ( این نام گذاری از طرف من به این دلیل صورت گرفته که یکی از مسئولین نیروی هوایی از ورود به خدمت تیپ 3 صاعقه خبر داده است )
علت تغییر شکل ورودی هوا را در صاعقه های تیپ 2 را باید بکار گیری موتوری جدید یا دست کم بهینه سازی موتور قبل دانست . هرجند همچنان احتمال نصب RD-33
روی آن بسیار کم است - به همان دلیل همیشگی یعنی عدم خروج دود از اگزوز و کوچک بودن دهانه ی خروجی اگزوز موتور - و احتمالا همان موتور J-85 بهینه سازی شده و شاید نمونه ی توربوفن آن در صاعقه ی جدید به کار رفته .






2 - مسلسل دماغه :
صاعقه ای که سال پیش آزمایش شد فاقد مسلسل دماغه بود ، اما به نظر می رسد همان هواپیما امسال با یک مسلسل در سمت چپ بارگذاری شده بود .
ولی صاعقه ی تیپ 2 دارای 2 مسلسل دماغه در چپ و راست است . بنابراین احتمال وجود راداری مناسب برای آن کم است . چون 2 مسلسل به همراه فشنگ های آن فضای زیادی را از دماغه ی کوچک صاعقه اشغال می کند  و جایی برای قرار گیری رادار بزرگ با برد و قابلیت های بیشتر باقی نمی ماند . بنابراین به نظر نمی رسد که بتواند سلاح های هدایت شونده نظیر موشک های هوا به هوای اسپارو و R-73 و بمب های هدایت شونده و لیزری را حمل کند . ( البته خود مسئولین اعلام کرده بودند بمب هدایت شونده ی قاصد با موفقیت روی صاعقه نصب و شلیک شده است )










دم جنگنده :
در قسمت دم نیز این دو نوع صاعقه ، از نظر نحوه ی اتصال ریشه ی سکان ها و قسمت بیرونی موتور با هم تفاوت دارند .


 




رنگ آمیزی :
هرچند این مورد کم اهمیت به نظر می رسد اما برای تکمیل این نوشته اضافه کنم که صاعقه ی نوع 1 در شماره ی ثبتی ، آرم Air Force ، و جداره ی داخلی ورودی هوای موتور سفید رنگ است ولی صاعقه ی نوع 2 در قسمت های ذکر شده به رنگ زرد هستند .

از سال ها پیش، طرحهواپیمایی به نام اوج در کار بود که البته این طرح ادامه نیافت. اما با پیگیریمسئولان، در آذر سال 1379، سرتیپ علی اکبر شوقی، رئیس دانشگاه شهید ستاری، اعلامکرد که هواپیمای جدیدی که با نامصاعقهدر راه است،در سال 1382، اولین پرواز های آزمایشی خود را به انجام خواهد رساند. در تابستان سال 1383، صدا و سیما، تصاویر و فیلم های ویدیویی این هواپیمای جدید را با توضیحات کاملنمایش داده و بدین گونه بود که این هواپیما به ایرانیان معرفی گردید. در اینهواپیما، از بدنه هواپیمای اف-5 آمریکایی، به دلیل طراحی خوب و قدرت مانور بالای آنالهام گرفته شده است. تفاوت اساسی ظاهری این هواپیما با اف-5، وجود دو سکان عمودی V شکل می باشد که برای ایجاد توانایی لازم برای مانور پذیری بهتر جنگنده صورت گرفتهاست. هواپیمای جنگنده صاعقهدر حقیقت یک نمونه 10تا 15 درصد بزرگتر شده هواپیماهای اف-5 با سکانهای عمودی پروانه ای به منظور افزایشمانورپذیری و کاهش سطح مقطع راداری با سیستم های الکترونیک و موتورهای روسی میباشد.
پیشرانه این هواپیما دو دستگاهموتور RD-33 می باشد که از موتورهای هواپیمای اف-5 بسیار قدرتمندتر بوده امکانپرواز تا سرعتهای 5/1تا 8/1 ماخ را به این هواپیما می دهد. رادار این هواپیما ازنوع N019-ME که در ایران بهسازی شده تا کارایی آن بر ضد اهداف زمینی افزایش یابد. بیشترینوزن محموله این هواپیما 4,400 کیلوگرم و وزن خالی این هواپیما 8,000کیلوگرم و بیشترین وزن برخاست این هواپیما 15,000 تا 18,000 کیلوگرم بوده و بردی درحدود 600 کیلومتر را داراست. این هواپیما، برای اولین بار، در طی سفر آیت اللهخامنه ای به همدان پروازی آزمایشی را با موفقیت تمام به انجام رساند که در پی آن،رهبر انقلاب به جمعی از خلبانان نیروی هوایی ایران تاکید نمود که این موفقیت، نتیجهتلاش بی وقفه و ایمان پایدار جوانان دانشمند این کشور است. اما هواپیمای آذرخش رامی توان یک جنگنده اف-5 دانست که در آن مساحت بال ها تا حدودی افزایش یافته وموتورها و اویونیک آن با نمونه های جدیدتر روسی تعویض گشته است. مشهود ترین تفاوتاین هواپیما با جنگنده اف-5، ورودی موتورهای به وضوح بزرگتر آن است که در نتیجه نصبموتور قدرتمند تر و نیاز به ورودی هوای بزرگتر حاصل آمده است.

 نظر شخصی بنده (نویسنده مقاله : ارمان) در مورد جنگنده ساخت ایران چنین عنوان می کنم که با توجه به این کهحتی شرایط تا حدودی در کشور های مجاور منطقه مانند ترکیه یا عربستان بهتر نیز هست،این کشورها از خود هیچ گونه توانایی را حتی برای اصلاح جنگنده های خارجی از خودنشان نداده اند. همین موضوع، برتری ایران مشخص می سازد چرا که ایران حتی با وجودتحریم های اقتصادی فراوان، قادر به طراحی و ساخت دو جنگنده مستقل و اصلاح یک نمونهخارجی شده است. بنده اغراق های برخی که اعلام می کنند که این هواپیما ها حتیهواپیماهای غربی چون جنگنده F/A-22 را مغلوب می سازند را به طور کامل رد می نمایم. چون اگر واقع گرا باشیم، ایران یک کشور در حال توسعه است و نمی توان از او انتظارساخت چنین جنگنده هایی را در وهله اول داشت، بلکه به تدریج باید به این اهداف دستپیدا کرد. در این اوضاع طراحی و ساخت چنین جنگنده هایی، با توانایی های نسبتاً خوبو قابل قبول، خود افتخار بزرگی محسوب می شود که کشورهای دیگر منطقه، ناتوانی خود رادر برابر انجام چنین امور پراهمیتی، بوضوح نشان داده اند.

نظر شخصی من(حامد فقرایی) نیز با نویسنده این مطلب یکسان است. البته باید این را افزود که هیچگاه پیشرفت در بهینه سازی یا تغییرات نه خیلی کلی جای پیشرفت حاصله از ساخت یک هواپیمای جنگنده مستقل و غیر مشابه را نمی گیرد ولی برای شروع نگیم عالی و لی خیلی خوب است.